落紅不是無情物,化作春泥更護花。 --- 龚自珍(清代)
九州生氣恃風雷,萬馬齊喑究可哀。 --- 龚自珍(清代)
獨自淒涼還自遣,自制離愁。 --- 龚自珍(清代)
浩蕩離愁白日斜,吟鞭東指即天涯。 --- 龚自珍(清代)
我勸天公重抖擻,不拘一格降人才。 --- 龚自珍(清代)
梅以曲爲美,直則無姿; --- 龚自珍(清代)
暮雨忽來鴻雁杳,莽關山、一派秋聲裏。 --- 龚自珍(清代)
萬一禪關砉然破,美人如玉劍如虹。 --- 龚自珍(清代)
避席畏聞文字獄,著書都爲稻粱謀。 --- 龚自珍(清代)
尋思依樣到心頭。 --- 龚自珍(清代)
鄉親蘇小,定應笑我非計。 --- 龚自珍(清代)
更結盡、燕邯俠子。 --- 龚自珍(清代)
似春水、干卿何事? --- 龚自珍(清代)